Als je nu denkt ‘wat is dat nou voor term’, dan snap ik dat. Ik was de term namelijk ook nog niet eerder tegengekomen. Maar toch stond hij ineens op het scherm tijdens het volgen van een webinar: ‘Recovering perfectionist’.
Eerlijk is eerlijk, ik had er nog nooit van gehoord, maar hij kwam wel ineens binnen. Ken je dat gevoel ook, dat je denkt: Ze hebben het over mij!
Want ik wist wel precies wat er mee bedoeld werd. Iemand die perfectionistisch was en nu zijn best doet om dat perfectionisme minder onderdeel te laten maken van zijn dagelijks leven. De insteek is om meer ontspannen en gelukkig te worden, iets wat meer mensen zich als doel hebben gesteld tegenwoordig.
Waarom het indruk maakte?
Ik weet dat ik zelf in de categorie ‘perfectionist’ val, maar ik heb voor mij wel een manier gevonden om hier goed mee om te gaan. Perfectionisme heeft name ook zijn goede eigenschappen. Bij mij zorgt het bijvoorbeeld voor een dosis discipline en doorzettingsvermogen.
Maar met tijden heeft dat perfectionisme ook nog een minder prettige kant die de kop op steekt. Als ik bijvoorbeeld een moeder hoor vertellen dat haar kind van drie al puzzels van 100 stukjes kan leggen, of een ander die zegt dat haar peuter al tot 50 kan tellen. Ooit was ik helemaal allergisch voor dat soort uitspraken, met name als ik vermoedde dat de uitspraken wat overdreven waren omdat ik moeder en kind zelf ken.
Want ook al denk ik dat dit soort opmerkingen alleen bedoeld waren om aan te geven hoe supertrots iemand op zijn/haar kinderen is, ze gaven mij een ontzettend slecht gevoel over mezelf.
Tot ik tot de conclusie kwam dat dat vervelende gevoel meer iets over mij zei, dan over die andere ouder. Het gaf me namelijk het gevoel dat ik het niet goed genoeg was als ouder, dat ik niet genoeg deed voor mijn kinderen, dat ik te weinig tijd met ze doorbracht.
En dat terwijl ik er juist zo op gebrand was om alles perfect te willen doen voor mijn gezin.
Over perfectionisme
Perfectionisten hebben de neiging om de lat heel erg hoog te leggen. En daar is niet mis mee. Maar wat de valkuil vaak is, is dat we iemand anders de hoogte van lat voor ons laten bepalen.
Dan zien we op social media van die perfecte plaatjes van broer en zus die hand en hand in hun zondagse kleding in de bossen lopen, terwijl jouw realiteit meer is dat je al lang blij bent als je kinderen geen ruzie maken en rustig naast elkaar spelen. Of je ziet een opgewekte moeder met de meest perfecte traktaties voorbij komen op de parkeerplaats voor school. Terwijl jouw traktaties eerder die maand voor je kinds verjaardag juist zoveel energie hadden gekost dat je zeker wist dat anderen het aan je zagen.
Dus als je jezelf de volgende keer betrapt dat je de lat door een ander laat bepalen, zeg dan tegen jezelf dat je al perfect bent zoals je bent. Misschien meen je het de eerste keer nog niet helemaal, maar als je het vaak genoeg herhaalt, ga je er voor je het weet nog in geloven.
