We hebben ze allemaal. Wat we er echter mee doen, varieert per persoon.
Het klinkt bijna als een raadseltje, maar ik heb het over emoties. Al vanaf jonge leeftijd ervaren we allerlei emoties. En afhankelijk van de ervaringen die je opdoet in je leven of wat je zelf meekrijgt in je opvoeding, ben je vaak meer of minder oké met de dingen die je voelt.
En eigenlijk vind ik dat gek, want waarom zouden niet alle emoties oké zijn, of op z’n minst een functie hebben? Veel mensen worden ongemakkelijk als ze iemand zien huilen (met name als het een man is), maar eigenlijk is huilen gewoon een manier van de natuur om te rouwen en te helen.
En wie heeft eigenlijk bedacht dat je wel mag lachen, maar wanneer je kind boos is om iets wat in jouw ogen onzinnig is, dat je dan tegen je kind zegt dat het niet boos mag zijn. Natuurlijk betekent boos zijn niet dat je overal tegenaan mag schoppen of anderen pijn mag doen, maar er zijn vast manieren te verzinnen hoe je boos kan zijn zonder iets te breken.
Wat heeft dit met het opvoeden van je peuter en/of kleuter te maken?
Allereerst door je peuter/kleuter te leren dat emoties oké zijn, help je je kind bij met de ontwikkeling van zijn/haar EQ (emotionele intelligentie). Vaak is IQ (intelligentie quotiënt) wel een bekende term. Hiermee wordt gemeten hoe intelligent iemand is.
In ons dagelijks leven is EQ nog een meer onderschoven kindje, terwijl er toch genoeg onderzoeken zijn die bewijzen dat een kind met een hoog EQ opgroeit tot een meer gelukkige volwassene. Dit komt omdat ze vaak steviger in hun schoenen staan, betere sociale vaardigheden hebben en daardoor betere relaties hebben met andere mensen, positief zijn ingesteld, meer succes hebben op de werkvloer, stressbestendiger zijn en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wat mij betreft genoeg redenen om je hier ook eens verder in te verdiepen 😊
Wat kun je doen om het EQ van je kind te verhogen?
Er zijn boeken vol over dit onderwerp geschreven, maar ik hou van praktisch, dus laten we klein beginnen.
Het allereerste dat belangrijk is om te onthouden, is dat alle emoties oké zijn. Het zal misschien even wennen zijn als je kind in een huilbui uitbarst om niet te proberen je kind te laten stoppen met huilen, maar gewoon de tranen te laten lopen. Datzelfde geldt voor een driftbui. Laat je kind maar boos zijn, zolang het niemand (of zichzelf) pijn doet en er niets kapot gaat in huis, is het oké.
Er is ook geen specifieke emotie die hoort bij een gebeurtenis. Als je kind valt, is het niet raar als het niet huilt maar gewoon opstaat en verder gaat.
Ook bij heftige dingen in het leven, zoals ziekte of overlijden, is er geen handboek hoe je moet reageren. Probeer dit ook in je achterhoofd te houden als iemand van wie je misschien verwacht dat ze verdriet heeft, dit niet laat zien.
Help je kind bij welke emotie dat ze dan ook mogen hebben.
Als ouder kun je nog iets doen…
Ook voor jou als ouder is er een rol weggelegd. Want jij blijft (in elk geval als je kind jong is) het grote voorbeeld voor je kind. Dus als jij je emoties niet laat zien, zal het lastiger worden voor je peuter/kleuter om te leren dat emoties oké zijn. Dus ja, als er iets vervelends is gebeurt, mag je best huilen in het bijzijn van je kind. Benoem richting je kind dat je verdriet hebt en huilt, maar dat jullie er samen uit gaan komen en dat het niets afdoet aan de liefde die je voor je kind voelt.
Uit ervaring weet ik dat dit niet altijd makkelijk is. Ook ik was van de categorie ‘niet zeuren, gewoon doen’ en ik vond het zo lastig om mijn emoties te tonen dat ik op een gegeven moment helemaal niet meer wist wat ik nu echt wilde.
Inmiddels weet ik dat door aan de slag te gaan met je gevoelens, je dichter bij jezelf komt, waardoor je lekker in je vel gaat zitten en dit straal je ook weer uit naar je kinderen.
Als bovenstaande goed klinkt en je zou graag nog meer tips ontvangen om het opvoeden van je peuter en/of kleuter leuker, makkelijker en meer ontspannen te maken, klik dan hier voor mijn gratis e-book.
Gr’s Cindy Verhofstad-Derksen
