Is het voor jou ook zo’n bekend gegeven? Je zit in de auto op weg naar je werk en ineens lijkt het of je wakker schrikt, ben je hier al op je route? Je kan je niet meer herinneren dat je het vorige stuk hebt gereden.
Of dat het maandag is en eigenlijk geen zin hebt om aan je werkweek te beginnen, maar voor je het weet is het vrijdag en staat het weekend alweer voor de deur. En je vraagt je af, waar is de tijd gebleven? En dan hebben we het nog maar over een week….
Het schrikeffect is nog veel groter als je kind ineens (nou ja, ineens…) naar de basisschool gaat. En je je afvraagt waar de afgelopen 4 jaar gebleven zijn. Je herinnert je de bevalling nog als de dag van gisteren, de eerste stapjes en nu loopt ze daar met haar rugzakje de school binnen. Ja, ze wordt zo snel groot….
Je zou er melancholisch van worden. Want waar gaat die tijd heen? Het lijkt alsof je geleefd wordt en een groot gedeelte van de tijd op de automatische piloot leeft.
En gedeeltelijk is dat ook waar. Een deel van ons leven gaat op de automatische piloot en dat is eigenlijk maar goed ook. Je zou er toch elk moment aan moeten denken dat je adem moest halen, of moeten nadenken hoe je de ene voet voor de andere moest zetten als je gaat lopen. Gelukkig heeft de natuur dat goed geregeld, dat dat soort zaken veelal automatisch gaan, zodat je hier energie op kunt besparen. Dus die automatische piloot is voor sommige dingen helemaal zo slecht nog niet.
Maar vervelend wordt het uiteraard wel als hij ook de rest van je dag gaat overnemen. Dat je van hot naar her rent, aan het einde van de dag moe bent en eigenlijk geen idee hebt wat je die dag hebt gedaan of wat er nu eigenlijk zo leuk was aan die dag. En alsof dat nog niet genoeg is, geeft het je ook nog een schuldgevoel dat je niet genoeg aandacht voor je kinderen hebt gehad.
Gelukkig kun je daar ook iets aan doen, namelijk door je bewuster te worden van dagelijkse dingen. Om eens een paar seconden stil te staan bij die zonsopgang en de mooie kleuren die je in de lucht ziet. Om je kind eens recht in haar ogen te kijken als ze tegen je aan het praten is (in plaats van dat je ondertussen de aardappels staat te schillen en in je hoofd een boodschappenlijstje aan het maken bent).
Probeer eens bewust te zijn van wat je op dat moment aan het doen bent. Kijk eens hoe de hagelslag op het brood valt en probeer niet afgeleid te zijn door je gedachten.
Door bewust in het moment te zijn, train je ook je aandachtsspier. En die aandachtsspier helpt je dan steeds meer en meer om in het moment aanwezig te zijn, en dat helpt je weer om de mooie kleine momenten in het leven te zien. En dat helpt je weer meer genieten van bijvoorbeeld je kinderen. En alsof dat niet genoeg is, geeft het je ook nog meer rust in je hoofd doordat je gedachten niet constant met je aan de zwier zijn.
En dat hoeft niet eens veel tijd te kosten. Een trucje om je aandachtsspier te trainen, kun je bijvoorbeeld integreren tijdens het tandenpoetsen. Ik betrapte mezelf er namelijk eens op dat ik altijd in dezelfde volgorde mijn tanden poets. Probeer dat eens anders, dus begin eens op een andere plek met je tanden te poetsen. Dan moet je je aandacht er wel bijhouden, anders ga je op de automatische piloot verder en weet je aan het einde niet of je nu al je tanden hebt gepoetst (dat overkwam mij tenminste 🙂 ). Kost je twee minuutjes, maar wel een mooie training. Want uiteindelijk willen we toch allemaal meer genieten van het leven en meer rust in ons hoofd?
En laat ik daar nu ook een mooi coachingstraject voor hebben J Ik help je graag om die rust in je hoofd te vinden, zodat je weer kan genieten van je kinderen. Om je rust te kunnen bewaren, ook als je kinderen gewoon echt niet hun beste dag hebben. Ik leer je hoe je waardevol kan communiceren met je peuter en kleuter, zodat niet alles een strijd is en je niet meer boos hoeft te worden. En dat doen we in 1-op-1 sessies, zodat we aan de slag kunnen met jouw persoonlijke situatie.
Als dat goed klinkt, kijk dan eens hier voor een gratis coachingssessie.
Hopelijk tot snel!
Gr’s Cindy Verhofstad
