Categorie: Uncategorized

Wat hebben het kiezen van een school voor je kind, social media en relatieadvies met elkaar te maken?

In al deze situaties is het aannemelijk dat je eerder advies aanneemt van familie, vrienden of iemand met wie je een goede klik hebt dan van een vage bekende.

Als je een school voor je kind gaat kiezen, dan luister je eerder naar je schoonzus wiens kinderen al op school zitten, dan naar een vage collega die je alleen ooit bij de koffieautomaat ziet.

De mensen die je op social media volgt, zijn de mensen die je (hopelijk) inspirerend vindt of die je persoonlijk kent. 

Als je een beetje uit elkaar gegroeid bent met je partner (door de hectiek van het leven met jonge kinderen), dan zul je eerder advies aannemen van een goede vriendin dan van die oom waarmee je zelden contact hebt.

Het is hoe wij mensen in elkaar zitten. Je neemt eerder advies aan en luistert meer naar mensen die dicht bij je staan. Met wie je een verbinding of connectie hebt.
Zo zal je ook eerder iemand helpen die je persoonlijk kent, dan iemand die je op televisie voorbij ziet komen.

Wist je dat dit ook geldt voor je kind?
Dat je kind ook meer uit zichzelf gaat meewerken en beter gaat luisteren als ze een goede connectie met jou als ouder hebben?
En dat maakt het leven in huis een heel stuk meer ontspannen.

Maar hoe doe je dat nu, bouwen aan zo’n connectie of goede band?

Een effectieve manier om dat te doen, is door middel van 1-op-1 tijd. En voor je denk: ‘Hoe moet ik dat nu weer in mijn drukke schema inpassen?’, weet dan dat 10 minuten per dag al een verschil kan maken. En als 10 minuten per dag niet lukt, dan zijn 10 minuten per week al meer dan helemaal niets.

Tien minuten waarbij je echt even met aandacht bij elkaar bent. Samen een spelletje doet, een toren bouwt of al kletsend de hond uitlaat.

Onze kinderen vinden vrijdag de leukste dag van de week…. En niet omdat dan het weekend begint (zoals vaak bij volwassenen is :-)). Op vrijdag eten we namelijk frites. En dat niet alleen. De hele week eten we samen aan tafel, maar op vrijdag kijken we onder het eten een film. En dat ‘ritueel’ vinden onze kinderen het leukste van de week. Sowieso houden kinderen van rituelen. Het geeft ze houvast en zekerheid in een wereld waar ze vaak van alles ‘moeten’.  Maar het kijken van een film inspireerde me ook om iets anders met te delen. Als je elke vrijdag een film kijkt,dan varieert de kwaliteit nogal eens. Soms is het een mwah film en soms een hele leuke film.  Wat gebeurt er vaak bij ons thuis? Als we een hele leuk film hebben gekeken, dan willen de kinderen deze vaak nog een keer kijken.  Een minder leuke of saaie film wordt niet opnieuw bekeken. Ook in ons hoofd spelen we vaak films af. We denken terug aan het gesprek dat we gisteren hadden op ons werk, of we bedenken ’s avonds hoe onze dag er morgen uit gaat zien. Wat er allemaal op de agenda staat. Wat we alleen vaak doen, is datgene dat niet goed ging, steeds opnieuw in ons hoofd herhalen. Als je na een drukke dag, te kribbig naar je kind hebt gereageerd toen het zijn pyjama niet aan wilde doen. Of dat je helemaal gefrusteerd werd toen je 10x moest vragen aan je kind of ze haar tanden wilde gaan poetsen.  Vaak de dingen waarvan je wilde dat ze anders gingen, herhaal je steeds in je hoofd. Of bepaalde gedachten als ‘ik moet zoveel ballen hoog houden’,’ik ben zo aan tijd voor mezelf’ of ‘ik ben niet goed genoeg als ouder’ herhalen we ook vaak in ons hoofd. Maar wat nu als we die ‘film’ in ons hoofd vergelijken met een film op televisie. Een saaie of stomme film ga je vaak niet opnieuw bekijken. Waarom bekijk je dan die film in je hoofd van dingen die stom waren wel zo vaak in je hoofd? Waarom herhaal je de dingen waar je liever niet meer aan terug denkt? Bewustwording is een eerste stap om dit te veranderen. Om jezelf te betrappen dat je weer een stomme film aan het bekijken bent en hier een leuke film voor in de plaats op te zetten.

Welke film ga jij niet meer afspelen in je hoofd?

Het was eigenlijk pas recent dat ik erachter kwam dat er twee kampen bestaan: ouders die bellenblaas helemaal niks vinden (en proberen dat potje zo snel mogelijk achterin een kast te zetten als het meekomt naar huis na een kinderfeestje) en ouders die bellenblaas wel leuk vinden (en genieten van die bellen). Waar hoor jij bij? Ik vind bellenblaas leuk. Ik kan genieten als de kinderen staan te springen om bellen te vangen. Hun best doen om mooie bellen te blazen. Als ze heel hard roepen: ‘Kijk eens mama hoe hoog mijn bel gaat!’ Die vlekken op hun kleding neem ik voor lief (ik hoorde trouwens laatst dat je de kleding eerst moet uitspoelen met water voor je ze in de wasmachine doet. Dan gaan de bellen er wel uit). Wist je dat je met bellenblaas veel meer kan zijn dan een potje zeep? Dat het je kind kan helpen om zich te ontspannen? En dat het kan helpen als ze zich zorgen maken of als ze ergens bang voor zijn? Daarvoor deel ik graag de volgende oefening met je: Door met je kind te gaan bellen blazen, kun je spelenderwijs je kind al meer bewust maken van zijn/haar ademhaling.  Hoe haal je bijvoorbeeld adem als je een grote bel wil blazen? Hoe haal je adem als je juist een kleine bel wil blazen? En hoe haal je adem als je heel veel bellen wil blazen? Kun jij het verschil in je lijf opmerken? Daarnaast kan bellenblaas ook angsten of zorgen van je kind wegnemen. Als je kind ergens mee zit, of ergens bang voor is, dan kun je die angsten/zorgen ook in een bel blazen. De wind kan de angsten en zorgen dan meenemen. En misschien heeft je kind wel meerdere bellen nodig om de angsten/zorgen los te laten en dat is oké. Als hij/zij maar weet dat de angsten meegegeven mogen worden.

Dit soort oefeningen gaan we ook doen tijdens de Relaxkids lessen die gaan starten na de herfstvakantie in Beek en Donk. Relaxkids is een inmiddels bekroonde methode afkomstig uit Groot-Brittannië waarbij kinderen spelenderwijs leren over mindfulness en ontspanning. Want in de drukke wereld waarin we leven, ervaren kinderen vaak op jonge leeftijd al stress. Dit kan komen door de prikkels om ons  heen, maar bijvoorbeeld ook door sociale druk of perfectionisme.  Relaxkids biedt kinderen tools voor het leven om hiermee om te gaan. De tools die ze leren helpen kinderen om zelfvertrouwen op te bouwen, te ontspannen of om zich bijvoorbeeld beter te concentreren.

Laatst vond ik mijn aantekeningen terug van de allereerste (officiële) coachingsessie die ik ooit zelf had.
Op de eerste bladzijde van mijn aantekeningenboek stond:

‘Verbinding maken met je gevoel. Onderbuikgevoel wordt nu onbewust  onderdrukt en weggeduwd. Als je een gevoel warneemt, sta het gewoon toe zonder te analyseren.’

Op papier klinkt het ontzettend makkelijk.
En ik kan in theorie ook echt begrijpen dat het goed voor je is.
Maar hoe doe je dat nou eigenlijk? Luisteren naar je lijf? Luisteren naar je onderbuikgevoel? Er is geen knopje dat je aan en uit kan zetten. Of een plek waar je naar kunt wijzen.

En dan heb je ook nog verschillende soorten voelen.
Bij mij was de eerste stap van uit mijn hoofd gaan en weer gaan voelen, het toelaten van emoties.
Dat er emoties mogen zijn en dat je ze mag uiten. Ook in het bijzijn van je kinderen. MIjn kinderen vond het best wel gek dat toen ze mij in het begin zagen huilen. En het is echt niet dat ik de hele dag een potje zit te huilen nu 🙂
Maar ze hadden het mij nog niet vaak zien doen. Meestal trok ik me dan terug.
Maar nu weet ik dat het oké is voor mijn kinderen om te zien dat ik verdriet heb. Dat ik hen op die manier ook kan leren hoe ze met verdriet om kunnen gaan (en dat geldt natuurlijk voor elke emotie).
Het is wel fijn voor je kind, als je huilt, dat je je kind uitlegt wat er aan de hand is. En dan hoef je niet in detail te gaan, maar je mag gewoon vertellen dat je verdrietig bent. Dat het niets met hen te maken heeft en dat je heel veel van ze houdt. 
Huilen lucht op tenslotte op (net als een lachbui trouwens).

Maar er is nog een andere manier van voelen. En dat is echt je onderbuikgevoel, soms ook voelsprieten genoemd of intuïtie. Over intuïtie las ik in mijn vakantie een mooie omschrijving in het boek ‘de ontembare vrouw’ van Clarissa Pinkola Estés:

“Ze is als een wijze oude vrouw die altijd bij je is. Die je precies vertelt wat er aan de hand is, precies vertelt of je linksaf of rechtsaf moet gaan”

En het is zo mooi als je daarop kan vertrouwen. Maar het heeft bij mij ook nog jaren geduurd voor ik op dat gebied stappen heb gezet. En ik leer hier nog elke dag over. Om te vertrouwen op mijn gevoel.
Weten dat het goed is, voor dat stemmetje in mijn hoofd er weer van alles van vindt (want die volgt bij mij meteen).

En dat probeer ik ook mijn kinderen mee te geven. Om te voelen en zo te leren vertrouwen op je lijf en op je gevoel.

Wil je daar met je kind ook mee aan de slag? Een eerste stap die je kunt zetten is door bijvoorbeeld aan je kind te vragen als ze boos, bang of verdrietig zijn, waar ze die emotie in hun lijf voelen. Het is helemaal oké dat die emotie er is, maar door naar je lijf te gaan kijken, ga je ook uit je hoofd en beweeg je weg van alle gedachten die er zijn.

Deze vraag stel ik wel eens aan kinderen… Als we het hebben over de ademhaling. En natuurlijk roepen ze dan allemaal ‘ja’. Want natuurlijk hebben we onze ademhaling bij ons. Anders zaten we hier simpelweg niet meer. Onze ademhaling houdt ons in leven, dat weet toch iedereen. Maar we zijn ons vaak niet bewust van wat onze ademhaling nog allemaal meer kan. Ja, de meesten van ons weten wel door rustig en diep te ademenen, dat we ons rustiger kunnen voelen. Maar hoe vaak doe je dit als je je gestrest voelt? Maar wist je dat je adem ook voor verkoeling kan zorgen op warme dagen?  Wist je dat je adem ervoor kan zorgen dat je kind ontspannen in slaap kan vallen? Je adem kan echt zoveel meer dan alleen ervoor zorgen dat je in leven blijft (waar ik uiteraard heel blij mee ben, begrijp me niet verkeerd :-)) Vanaf mijn 11e heb ik yoga gedaan en toen al heel veel geleerd over mijn ademhaling. Kennis die gedurende mijn hele leven van pas komt.  Ik weet dat de beste ademhaling de buikademhaling is. Om echt helemaal diep naar je buik te ademen en deze te vullen met lucht. Maar toch kwam ik een paar jaar geleden tot een schokkende conclusie. Want door alle stress die ik ervaarde, had ik de hele dag door een hele hoge ademhaling. Mijn ademhaling kwam niet verder dan mijn borstkas. En als ik diep ademhaalde, dan gingen mijn schouders ver mee omhoog in plaats van dat de lucht naar mijn buik ging. Hoe is dat bij jou?  Gelukkig kun je leren om weer dieper adem te halen, door hier bewust mee bezig te zijn. En hiermee geef je je lijf ook weer meteen meer ontspanning.  Misschien kun je hier een leuke oefening van maken samen met je kind. Om even een momentje te pakken en samen te letten op je ademhaling. Te letten wat er gebeurt in je lijf. Om even samen te ontspannen. Of zoek een veertje en probeer die in de lucht te blazen. Of blaas elkaar koelte toe op warme zomerse dagen.  Er zijn zoveel oefeningen die je kunt doen om spelenderwijs met je ademhaling bezig te zijn. En zo spelenderwijs de kracht van je ademhaling te ontdekken.

Ik wens je heel veel plezier en ontspanning samen.

Het is bijna vakantie…. En ik weet niet of je dit herkent, maar ik merk het overal om me heen dat de zomervakantie eraan komt (of is misschien voor jou al begonnen afhankelijk van waar je dit leest). Ik weet niet hoe het met jou zit, maar als ik weet dat de vakantie eraan komt dan ben ik er ineens zo aan toe. Echt iets psychologisch. Want als ik geen vakantie zou hebben over een paar weken, dan weet ik zeker dat ik minder het gevoel zou hebben dat ik er echt aan toe ben. Maar ik merk het ook aan veel kinderen om mee heen. En ik hoor het de juffen en meesters om me heen ook verzuchten.  Of het nu de schooljuf is of de zwemjuf. De kinderen lijken net wat drukker, meer afgeleid, de spanningsboog is wat korter, de emoties misschien wat hoger…. Merk jij dit ook aan jouw kinderen? Zo ja, weet dan dat dit oké is. En door hier meer oké mee proberen te zijn, wordt het namelijk ook makkelijker om om te gaan met die drukte, met die huilbuien of het niet willen luisteren.  Het helpt om te accepteren dat dit nu eenmaal de situatie is. Dat het voor de kinderen ook een drukke periode is met rapporten, (dans)uitvoeringen, musicals en het afronden van het schooljaar.  Dat deze tijd van het jaar gewoon even anders dan anders is en dat dit niet voor alle kinderen even gemakkelijk is als de dagen anders verlopen dan ze gewend zijn. Dus ben ook niet te streng voor jezelf (en ik weet uit ervaring dat dit niet altijd makkelijk is). Wat mij helpt is om te denken: Relax, je doet genoeg. Je bent genoeg. Je hebt genoeg. Onthou dat. Ook als het even niet allemaal perfect verloopt. En weet dat deze periode ook weer overgaat. Voor je het weet is de vakantie begonnen en kunnen jullie allemaal ontspannen. Ik wens je alvast een fijne vakantie!

‘Mama, wat vond jij het leukste aan kind zijn?’ Ik vind dat zo leuk aan kinderen, ze kunnen je soms ineens verrassen met een vraag die je niet had verwacht. Met een vraag waarvan je denkt: ‘Waar komt dit nu toch vandaan?’ Dat was dus ook met deze vraag: ‘Mama, wat vond jij het leukste aan kind zijn?’ Zomaar out-of-the-blue kwam de vraag tijdens het naar bed brengen van onze dochter van 6.  En ze overviel me een beetje met deze vraag, maar het eerste wat er in me op kwam was dat het leukste was om te kunnen doen wat je wil. Om je vrij te voelen. Om in de zomervakantie dagenlang op een kleedje in het gras te kunnen lezen. Zonder dat er gedachten door je hoofd schieten dat je nog een wasje moet aanzetten. Of dat het je opvalt dat de muur wel eens opnieuw gewit mag worden. Of dat je hoeft na te denken wat je ’s avonds gaat eten. Of dat er nog wel genoeg geld op de rekening staat. Toen bedacht ik me dat het jammer is dat je dat gevoel kwijt raakt als je ouder wordt. Dat naarmate je verantwoordelijkheden toenemen, je gevoel van vrijheid en doen waar je zin in hebt afneemt. Ook omdat ik niet geleerd heb om dat gevoel vast te houden. Om niet altijd mee te gaan in de stroom van ‘hoe het hoort’ maar bij jezelf te blijven. En te doen wat voor jezelf goed voelt en je niet teveel laat leiden door wat anderen ervan vinden. Dus daarom wil ik dit ook graag delen. En ik hoop jou hiermee te inspireren. Mijn goede voornemen voor deze vakantie is in elk geval om op zoek te gaan naar dat gevoel van vrijheid. Naast natuurlijk ontspannen en heel heel veel genieten!

Wat vond jij eigenlijk het leukste aan kind zijn? Ik vind het leuk als je me dit laat weten. Ik wens je een mooie en ontspannen dag! Groetjes Cindy Verhofstad

Lees verder “Je kind als ijsberg (en nee, niet die van de Titanic)”

Lees verder “Als je kind een nachtmerrie heeft…”

Lees verder “Het rad van plezier”