| Hoor je bij het lezen van deze vraag ook meteen een stemmetje in je hoofd? En dan bedoel ik niet dat je last hebt van schizofrenie, maar horen we niet allemaal wel eens ons ego praten van binnen? En wat voel je bij het lezen van deze vraag? Voel je schaamte omdat deze vraag je meteen terugbrengt naar gisteravond toen je helemaal gefrustreerd en boos was omdat je peuter weigerde te gaan slapen, terwijl jij zo verlangde naar een avondje Netflixen? Of krijg je zo’n idee dat anderen om jou heen het toch altijd beter doen? Dat het hen wel lukt om de kinderen met een lach op het gezicht weg te brengen naar het kinderdagverblijf? Of denk je juist: ‘Nou, ik doe het eigenlijk best wel goed’. De enige die deze vraag kan beantwoorden ben jij, maar de vraag is wel, wie bepaalt wat een goede ouder is? Natuurlijk zijn er opvoedboeken vol over geschreven. En zelfs als je nog nooit een opvoedboek hebt aangeraakt, kleurt je omgeving jouw visie op goed en slecht. Je ziet dingen uit je eigen opvoeding, waarvan je zei dat je het later bij je kinderen heeeeel anders zou doen (en als je kinderen hebt, dan toch weer hetzelfde gaat doen, maar dat is een ander verhaal…). Je ziet vriendinnen, broers en zussen die er ook allemaal hun eigen opvoedstijl op nahouden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over social media en bekende mensen die hun mening delen. Wat maakt jou nu de beste ouder die je kan zijn? Is de beste ouder in de eerste plaats niet gewoon de meest ontspannen, gelukkige en gezonde versie van zichzelf? Is dit niet de eerste stap om de beste ouder te worden voor je kinderen? Zou dit ook niet zijn wat jij zelf je kinderen later zou wensen, mochten ze ook ouder willen worden? Waarom wringen we ons dan in allerlei bochten, en zetten we onszelf altijd op de laatste plaats? Natuurlijk gaan onze kinderen voor, maar betekent dit dat er nooit ruimte mag zijn voor jou als ouder? Betekent dit dat jij altijd ‘aan’ moet staan voor je gezin en niet af en toe eens kan opladen (met of zonder je kinderen)? En als we ons ontspannen en gelukkig voelen, maakt het dan eigenlijk nog wel iets uit wat anderen (al dan niet op social media) vinden? Een mooi voorbeeld vond ik laatst toen ik ging kijken bij het sporten van één van mijn dochters. Er was een nieuw meisje en heel onzeker stond ze in de zaal. Haar moeder stond haar luidkeels aan te moedigen en het kleinste vooruitgangetje werd gevierd alsof het meisje zojuist een marathon had gelopen. Helemaal prima als je daar jezelf goed bij voelt natuurlijk, want trots zijn we allemaal op vooruitgang van onze kinderen. Maar op een gegeven moment kwam het meisje bij haar moeder staan, en haar moeder ging haar uitgebreid complimenteren en in haar woordenstroom betrok ze ook ineens mij als ‘innocent bystander’ zoals ze dat in het Amerikaans zo mooi kunnen zeggen. ‘Ja echt heel knap van jou hoor, ben je nou trots op jezelf? Super goed gedaan en ja, die mevrouw hier die zat ook naar jou te kijken en die vond het ook heel knap….’ Op het moment zelf was ik een beetje te overrompeld om iets anders te antwoorden dan ‘ja’, maar later ging ik me afvragen waarom deze moeder mij in de complimentenstroom betrok. Was het een poging om haar dochter zich nog beter te laten voelen, doordat een wildvreemde vrouw bevestigde dat ze goed bezig was? Zou het meisje waarde hechten aan mijn mening, vroeg ik me af? Of was het juist de moeder die op deze manier bevestiging wilde zoeken dat haar dochter goed bezig was, om zo haar eigen onzekerheid te verbloemen? En zou dat eigenlijk iets moeten uit maken? Misschien als ik nu een volleerd topsporter was, maar dat is nooit mijn ambitie geweest. Als je vertrouwen in jezelf hebt, maakt het dan iets uit wat een ander van jou en je kind vindt? En wat nu als ik ‘nee’ had gezegd (maar zo gemeen ben ik natuurlijk niet ;-)). Dus bij deze mijn ode om de beste ouder te worden die je kan zijn, door allereerst voor jezelf te zorgen, zodat jij ontspannen en gelukkig bent. En natuurlijk gaat het leven niet over rozen. En natuurlijk heb je niet overal invloed op en natuurlijk gebeuren er soms nare dingen in het leven. Maar jij kan wel zelf bepalen hoe je daarmee omgaat. En voor een groot deel begint dat door goed voor jezelf te zorgen, zodat je de energie hebt om om te gaan met de minder leuke dingen in het leven. En dan zul je zien, dat een leuke, ontspannen ouder zijn, ook ineens veel moeitelozer gaat. |
| Als dit goed klinkt, en je het ook wel ziet zitten om op zoek te gaan naar die gelukkige en ontspannen ouder die diep van binnen zit, dan help ik je graag om die te vinden. In mijn coachingstraject kijken we niet alleen naar hoe jij meer energie als ouder krijgt en gaan we op zoek hoe je meer rust krijgt in je hoofd, ook zit het traject boordevol tips over hoe je waardevol communiceert met je peuter en kleuter. En dit maakt opvoeden ineens een stuk moeitelozer, wat zou je dadelijk toch moeten doen met al die energie die je over hebt… 🙂 Als dit is waar je naar op zoek bent, stuur me dan meteen een mail (klik simpelweg op ‘mail’) of kijk op mijn website voor meer informatie: www.zijnenzen.nl/gratis-sessie Je hoeft het niet alleen te doen. Zie ik je snel? Gr’s Cindy Verhofstad |
