Misschien een beetje misleidende titel.
Want nee, ik ga je geen stappenplan geven hoe je je kind het beste achter het behang kan plakken, hoewel we hier (eerlijk is eerlijk) af en toe allemaal wel een handleiding voor zouden willen hebben 🙂
Of misschien denk je wel dat het fijn zou zijn als je dit maar af en toe zou denken in plaats van het merendeel van de dag….
Maar wat er ook bij jou van toepassing is, onze kinderen weten soms akelig goed op welke knoppen ze moeten drukken zodat we zo gefrustreerd raken dat we het liefste keihard zouden willen gaan gillen.
Daarom dit blog als steuntje in je rug de volgende keer als je je weer in zo’n situatie bevindt. Wat doe je als (ondanks al je beste bedoelingen) je kind toch iets doet waardoor je hem/haar achter het behang wil plakken:
1) Blijf rustig. Probeer niet te gaan schreeuwen, dit maakt de situatie alleen erger. De enige geldige reden om te gaan schreeuwen is in een noodsituatie.
2) Het tweede punt is dan ook: herinner jezelf dat er geen noodsituatie is. Hoewel je lijf daar op dat moment waarschijnlijk heel anders over denkt, zeg tegen jezelf dat er geen noodsituatie is.
3) Als het je helpt om rustig te blijven of te worden, loop weg uit de situatie. Probeer rustig tegen je kind te zeggen dat je even een minuutje nodig hebt om rustig te worden en dat je zo terug bent. Neem dan ook echt die paar minuten om rustig te worden, hoe dat ook het beste voor jou werkt. Misschien door even te gaan springen en de spanning los te laten, of door diep in en uit te ademen.
Als je je afvraagt of rustig blijven wel helpt, uit onderzoek blijkt dat wanneer jij boos wordt, je kind nog bozer wordt. Dan vliegen de emoties door de kamer heen en als dat gebeurt, nemen de emoties het brein van je kind over. Dit houdt in dat je kind op dat moment niet in staat is om te leren of de les op te nemen die jij hem wil bijbrengen. Als je rustig blijft, leert je kind ook beter (op den duur) om zijn emoties onder controle te houden. Hierdoor kunnen jullie samen het gesprek aan en kun je hem wel die les bijbrengen die je hem wil leren.
4) Herinner jezelf aan de goede dingen van je kind, de dingen waardoor je van hem/haar houdt. Als je boos bent, neemt je emotiebrein het over. Dit betekent dat je iedereen om je heen als vijand gaat zien, inclusief je kind. Als je je kind als vijand ziet, is er een kans dat je hem ook zo gaat behandelen.
5) Als je gekalmeerd bent, ga je terug naar je kind.
Probeer je kind dan te helpen met zijn emoties. Praat met je kind over de situatie. Geef aan dat je zag dat je kind boos was en dat het helemaal oké is om boos te zijn. Maar dat het niet oké is om….(vul op de puntjes maar de situatie die je zojuist hebt meegemaakt). Probeer samen over de situatie te praten en een oplossing te vinden zonder een beschuldigende vinger te wijzen. Wat je kind ook deed, probeer het van zijn/haar kant te bekijken en vervolgens te bespreken hoe hij/zij het de volgende keer anders kan doen.
Maar als je zelf nog te boos bent, is het ook oké om rustig te zeggen dat je nog steeds boos bent en dat je begrijpt dat je kind ook boos is, maar dat het niet oké is om je te gedragen zoals hij/zij net deed. Als jullie allebei rustig zijn, zullen jullie daar verder over praten.
En mocht het toch misgaan? Ben je (voor je het goed en wel in de gaten hebt) toch aan het schreeuwen tegen je kind? Zodra je dit opmerkt, stop daar dan onmiddellijk mee. Ook als dit midden in een zin is. Je geeft hiermee niet alleen je kind het goede voorbeeld, maar je legt ook in je eigen hersenen nieuwe verbindingen aan. En als je dit blijft oefenen, komt er vanzelf een punt waarbij je wel je rust kan pakken voor je begint te schreeuwen.
Ik weet dat dit niet makkelijk is, maar ik weet ook dat het zeker mogelijk is. Blijf oefenen en vergeet niet om goed voor jezelf te zorgen. Zodat ook jij goed genoeg in je vel zit om niet uit je vel te springen 🙂
Als ik je daar bij kan helpen, aarzel dan niet om hier contact met me op te nemen voor een gratis coachingsgesprek.
